انواع انجیر و معرفی آن ها از لحاظ نوع درخت، میوه، ویژگی های ظاهری، شرایط کشت و حتی ارزش غذایی مبحث بسیار گسترده ای است. البته گونه های مختلف انجیر یک ویژگی مشترک دارند. انواع انجیر در مناطقی رشد می کنند که دارای آب و هوایی گرم در تابستان و ملایم از لحاظ سرما در زمستان باشند.

در واقع سرمای زیاد باعث خشک شدن درخت می شود. این درخت در منطقه جنوب غربی آسیا و در کشورهای که نزدیک مدیترانه هستند رشد می کند. انجیر با نام فیکوس (نام علمی-Ficus Carical) شناخته می شود. حدود 600 گونه از آن ثبت شده است. برگ این درخت شبیه برگ درخت انگور است، ظاهر آن پنجه ای شکل و سطحی زبر و خشن دارد. پوست روی آن با توجه به نوع انجیر در رنگ های مختلف وجود دارد.

انواع انجیر به سه گروه تقسیم می شود:

• وحشی: انجیر معابد، فیکوس وارجنیونا
• خوراکی: انجیر معمولی، سان پدرو، ازمیر (انجیر سبز استهبان، شاه انجیر، سیاه، المی)
• زینتی: فیکوس برگ درشت، انجیر چسب (روی دیوار و درختان دیگر می چسبد و رشد میکند)

انجیر وحشی (انجیر بَر) مصرف خوراکی ندارد. از این درخت برای گرده افشانی انواع انجیر که مصرف خوراکی دارند استفاده می شود.

انجیر زرد

یکی از انواع انجیر که بسیار محبوب است و حجم گسترده‎ای از زمین‎های زیرکشت را به خود اختصاص داده است «انجیر زرد ترکیه ای» نام دارد. زادگاه آن ترکیه و سواحل دریای مدیترانه است. البته به این معنی نیست که تنها در این مناطق کشت می شوند. بلکه ایران و استان فارس (استهبان) به عنوان بزرگترین تولیدکننده های این نوع انجیر شناخته می شوند. درخت انجیر زرد، در برابر انواع آفات و بیماری ها مقاومت بالایی دارد. همچنین در برابر شرایط نامطلوب آب و هوایی نیز مقاوم است.

نکته مهم اینست که سرما به این درخت آسیب نمی رساند. رشد این درخت زیاد است، همچنین تراکم شاخ و برگ های آن نیز بسیار بالاست. حداکثر ارتفاع این درخت 10 متر است. برای گرده افشانی آن می توان از انجیر سفید یا انجیر یزدی استفاده کرد. انجیر زرد ظاهری دایره ای شکل دارد و پوست آن بسیار نازک است، بنابراین هضم آن نیز راحت می باشد. جزو انجیرهای پرگوشت محسوب می شود و طعمی لطیف و شیرین دارد. این میوه قبل از رسیده شدن، به رنگ سبز کم رنگ است.

بعد از رسیده شدن، رنگ آن زرد می شود. ترک برداشتن از ویژگی‌های مهم آن است. این درخت پر بازده است و در فاصله زمانی کوتاه، بازدهی دارد. برای رشد به سرمای پایین تر -7 درجه سانتیگراد نیاز دارد. در فصل بهار، گلدهی دارد. فصل برداشت از تیرماه آغاز و تا پایان شهریور ماه ادامه دارد. این نوع انجیر برای تولید آجیل خشکبار (خشک کردن) بسیار مناسب است. از لحاظ خواص و ارزش غذایی تفاوت بسیار کمی بین انواع انجیر زرد، سبز و... وجود دارد. تمام آن‎ها در طب سنتی دارای مزاج گرم و تر هستند.

انجیر گلابی

یکی از باکیفیت ترین انواع انجیر، «انجیر گلابی» نام دارد. به دلیل شباهتش به میوه گلابی، با نام انجیر گلابی شناخته می شود. یکی از ارقام پربازده محسوب می‌شود که در همان سال اول ثمر می‎دهد. در گرمای حداکثر +40 درجه سانتیگراد بهترین بازدهی را دارد. البته گرمای بیش از حد بر کمیت و کیفیت آن تاثیر منفی خواهد داشت. جزو گونه های کوتاه قامت است و حداکثر ارتفاع آن 5 متر می باشد. همانند انجیر زرد باید یک دوره سرما را در فصل سرد بگذراند. برگ های آن پهن، بزرگ و چرمی شکل هستند.

در صورت مساعد بودن هوا تمام میوه های آن بزرگ و حدود 10 سانتیمتر رشد می کنند. در سه فصل بهار، تابستان و پاییز گلدهی دارد و محصول آن قابل برداشت است. انجیر گلابی پوستی نرم دارد، رنگ پوست آن در قسمت بالا سبز است، اما انتهای انجیر به رنگ قرمز متمایل به قهوه‌ای می باشد. بافت نرمی (متوسط) دارد، گوشت آن سفید رنگ است و قسمت میانی آن نیز به رنگ قرمز می باشد. این درخت به آب و هوای خاصی نیاز دارد.

ایده آل ترین آب و هوا برای رشد، زمستان ملایم اما تابستان با گرمای حداکثر +40 درجه سانتیگراد می باشد. شن و رس خاک های مناسب برای کاشت هستند. آبیاری، کوددهی و آفت کشی نیز باید در زمان های مناسب انجام شوند. در پزشکی نوین و طب کهن ایرانی، خوردن انواع انجیر با هر نوع رنگ توصیه می شود. مواد مغذی موجود در تمام آن ها مشابه یکدیگر است.

- انجیر سیاه:
این نوع انجیر یا انجیر خشک دارای رنگ قهوه‌ای تیره است. این نوع انجیر در فصول پاییز و
زمستان به‌دست می‌آید و به‌صورت خشک شده نگهداری می‌شود. انجیر سیاه به‌عنوان یکی از
منابع غذایی مهم در بسیاری از کشورها شناخته شده است.

- انجیر زرد:
این نوع انجیر دارای رنگ زرد متمایل به سبز است و از نظر طعم شیرین و ملسی است. انجیر زرد
در فصول تابستان و پاییز به‌دست می‌آید و به‌عنوان یکی از میوه های فصل تابستان شناخته شده
است.

- انجیر سفید:
این نوع انجیر دارای رنگ سفید و نیز زرد و بنفش متمایل به سیاه می‌باشد. طعم این نوع انجیر
شیرین و خوشمزه است و باعث ایجاد حس خنکی در دهان می‌شود. این نوع انجیر به‌عنوان یکی از
میوه‌های با خواص ضد التهابی و ضدعفونی کننده شناخته شده است.

- انجیر قرمز:
این نوع انجیر دارای رنگ قرمز و صورتی است و طعم شیرین و شادابی دارد. انجیر قرمز در
فصل تابستان به‌دست می‌آید و به‌عنوان یکی از میوه های مهم در بسیاری از کشورها شناخته شده
است.

انجیر دارای خواص بسیاری است که به سلامتی بسیار کمک می‌کند. مصرف انجیر به دلیل داشتن
فیبر و قند طبیعی بسیار مفید است و به‌عنوان یک منبع غذایی سالم در تغذیه افراد مفید است.
همچنین، انجیر دارای ویتامین‌های مختلفی از جمله ویتامین C، ویتامین A و ویتامین K است که به
سلامتی چشم، پوست و استخوان‌ها کمک می‌کند.

علاوه بر این، انجیر دارای مواد مغذی مهمی مانند پتاسیم و پتاسیم است که به‌عنوان یک منبع غذایی
خوب برای حفظ سلامتی قلب و عروق استفاده می‌شوند. همچنین، مصرف انجیر به‌دلیل داشتن
مقدار زیادی آنتی‌اکسیدان‌ها که می‌تواند برای پیشگیری از بیماری‌های مزمن مانند سرطان،
بیماری‌های قلبی و عروقی و دیابت مفید باشد.

با توجه به خواص مفیدی که دارد، مصرف انجیر به‌صورت تازه، خشک شده، ترشی، مربا،
کمپوت، میوه خشک، شیرینی و غیره می‌تواند برای بهره‌برداری از خواص آن مفید باشد. همچنین،
انجیر می‌تواند برای ورزشکاران و افرادی که به دنبال کاهش وزن هستند، به‌عنوان یک منبع
غذایی مفید استفاده شود.

در کل، انجیر یکی از میوه‌هایی است که دارای خواص فراوانی است و مصرف آن به‌دلیل مزایایی
که دارد، برای سلامتی بسیار مفید است. با توجه به تنوع نوع انجیر، هر کدام از این نوع‌ها دارای
خواص و مزایایی خاصی هستند که می‌تواند برای سلامتی بسیار مفید باشد. بنابراین، پیشنهاد
می‌شود که در تغذیه خود از انواع مختلف انجیر استفاده کنید تا بهره‌برداری بهتری از خواص آن
داشته باشید.

کاشت درخت انجیر

اگر می‎خواهید از میان انواع انجیر، درختی را انتخاب کنید که بازدهی بالایی داشته باشد باید نکات بسیار مهمی را در نظر داشته باشید. اولین و مهمترین نکته توجه به آب و هوایی است که درخت انجیر برای رشد، آن را دوست دارد. معمولا مناطقی کشت می‌شوند که آب و هوایی معتدل یا نیمه گرمسیر دارند. برخی مناطق گرمسیر که زمستان های سردی ندارند برای کاشت درخت انجیر مناسبند. به دلیل اینکه سرما، رشد و بازدهی درخت را کند یا متوقف می‌کند.

دومین ملاک مهم برای کاشت انواع انجیر توجه به نوع خاک است. خاک باید املاح مورد نیاز برای رشد، استقامت و بازدهی درخت را تامین کند. بنابراین باید انواع املاح مورد نیاز خاک را تامین کرد. قبل از کاشت، باید فاصله نهال ها از یکدیگر مشخص شوند. فاصله نهال ها به میزان رشد آن ها بستگی دارد که از 3*3 تا 5*5 متر متغیر می باشد. خاکی که در تمام منابع کشاورزی برای استفاده توصیه می شود خاک شنی، لومی یا رسی است. نکته مهم دیگر میزان ph خاک است.

نمی‌توان برای انواع انجیر با میزان مقاومت متفاوت، یک عدد ثابت برای ph در نظر گرفت. اسیدیته یا ph ایده آل، بین 6 الی 7/5 برآورد شده است. استفاده از کودهای ترکیبی (پتاسیم، فسفر و نیتروژن) و حتی کودهای حیوانی (بهتر است) به رشد درخت کمک می کنند. نیاز به سرما و مقاومت در برابر آن نیز یک نکته مهم است. درخت انجیر باید 100 الی 300 ساعت در معرض سرمای -7 سانتیگراد باشد. مقاومت درخت در برابر سرما، به عوامل مختلفی مانند سن بستگی دارد.

اندام های بالایی درخت های جوان ممکن است در دمای -3 تا -10 درجه سانتیگراد خشک شوند. تنه درخت در اثر سرمازدگی شدید، یعنی زیر -12 درجه سانتیگراد از بین می‌رود. نکته آخر میزان دریافت نور کافی است. این درخت به نور مستقیم خورشید نیاز دارد. در تابستان اگر دما به بیش از +40 درجه سانتی‌گراد برسد می‌تواند برگ ها را بسوزاند، در نتیجه محصول نیز از بین میرود.

تکثیر درخت انجیر

روش های تکثیر انجیر در انواع انجیر مشابه یکدیگر است. انتخاب روش مناسب به سلیقه کشاورز بستگی دارد. تکثیر به طور کلی به دو صورت انجام می شود:

• تکثیر جنسی: با کمک دانه های درشت میوه انجام می شود. این روش در تحقیقات علمی و کشف گونه های جدید در آزمایشگاه ها رواج دارد.
• تکثیر غیرجنسی: شامل موارد زیر است:
• قلمه زدن به دو شکل انجام می شود:
• مستقیم: قلمه هایی که از درختان 4 ساله هستند در گودالی با عمق 1/5 و پهنای 80 سانتیمتر کاشته می شوند.
• خزانه ای: قلمه هایی که حداکثر 20 الی 25 سانتی متر قد دارد از درختانی بین 2 تا 3 ساله انتخاب می شوند. آن را در خاک مرطوب با دمای حداکثر 6 درجه قرار می‎دهند. در اواخر زمستان یا اوایل بهار آن را در خاک مناسب می کارند. بعد از یک سال آن را به مکان اصلی جابجا می‎کنند.
• تکثیر به روش پاجوشی: زمان کاشت اواخر بهمن تا ماه اسفند است. پاجوش ها بهتر است از پای درختان مسن انتخاب شوند. باید مقدار کمی ریشه به همراه شاخه درخت باشد. سپس آن را در حفره ای حداکثر 2 متر، که با خاک پر شده است می کارند.
• روش خواباندن شاخه: ساقه انتخاب شده از درخت اصلی جدا نمی‌شود. سر آن را در خاک میگذارند، ریشه می زند و به درختی جدید تبدیل می شود.

قلمه زدن درخت انجیر

در زمان قلمه زدن انواع انجیر باید با این کار آشنا باشید و به برخی نکات توجه کنید. اگر این نکات را مورد توجه قرار دهید نتیجه بسیار رضایت بخش خواهد بود:

• سعی کنید قلمه را از قسمت های میانی انتخاب کنید.
• قلمه را از درختی انتخاب کنید که سالم و پربازده باشد.
• قطر قلمه حداقل 1 تا 2 سانتیمتر و طول 30 تا 70 سانتیمتر باشد.
• شاخه یا شاخه هایی که 2 الی 3 ساله هستند گزینه های مناسب تری می باشند.
• قبل از جدا کردن با قیچی مخصوص، آن را ضدعفونی و سپس شاخه مورد نظر را جدا کنید.
• رایج ترین روش برای قلمه زدن و ریشه دار کردن، قرار دادن در آب است. بین 3 تا 5 هفته طول می‌کشد تا ریشه‎دار شود.قلمه زدن به روش مستقیم در خاک انجام می شود (توضیح در قسمت های قبل).

فصل مناسب برای جدا کردن قلمه انواع انجیر، زمستان است، زیرا درخت ها به خواب رفته اند، علاوه بر این براحتی ریشه می زنند. شاخه ای را انتخاب کنید که حداقل یک گره داشته باشد، زیرا از محل گره، ریشه رشد می کند. با توجه به نوع قلمه زدن، آن را به طول های مناسب تقسیم و قیچی کنید. حداقل دو گره برای رشد ریشه مناسب است. از گره های دیگر برگ ها رشد می کنند. انتهای شاخه را به صورت اریب برش و بالای آن را صاف کنید. شاخه را به همان صورت در آب بگذارید، یعنی ته آن را درون آب قرار دهید. باید بالای شاخه بیرون از آب باشد. بعد از برش و مشخص کردن ابعاد، آن را ضدعفونی کنید و سپس در آب قرار دهید. یک یا دو گره باید بیرون از آب باشد. یک گره یا بیشتر نیز باید درون آب قرار بگیرد. برای قلمه زدن نور مستقیم خورشید مناسب است، اما نباید زیاد باشد. بعد از ریشه زنی آن را در مکانی قرار دهید که ساعات آفتابی کمی دارد. در روش های صنعتی قلمه زنی، از نورهای مصنوعی استفاده می‌کنند. برای کاشت، ریشه ها باید به خوبی رشد کرده باشند. حداکثر تا 5 سال آینده به یک درخت تنومند و پربازده تبدیل خواهد شد.

خرید نهال انجیر

قبل از خرید نهال انجیر بهتر است درباره انواع انجیر اطلاعات کافی به دست آورید تا بتوانید با آگاهی کامل نهال مناسب را انتخاب کنید. انواع نهال درخت انجیر شامل انواع انجیر استهبان، انجیر سیاه، انجیر پیوندی و... می‌شود. سوال های متعددی وجود دارد که جواب آن ها به انتخاب شما وابسته است:

• نهال درخت زود بازده می خواهید یا دیر بازده؟
• نهال درخت یک ساله باشد یا بیشتر؟
• نهال انتخابی از کدام گونه باشد؟
• و...

البته انتخاب نهال انواع انجیر، به شرایط آب و هوایی و نوع خاک منطقه نیز وابسته است. نهال در واقع قلمه ای ریشه دار است. زمانی که ریشه دار است احتمال به اصطلاح «پا گرفتن نهال» بیشتر می شود. سرعت رشد آن نیز بسیار بیشتر از سایر روش هاست. همچنین احتمال اینکه در آینده خشک شود بسیار کم است. قلمه ‌های بی‌ریشه به احتمال زیاد خشک می شوند. در زمان انتخاب می توانید ظاهر قلمه و ریشه را بررسی کرده و بهترین ها را انتخاب کنید. در زمان کاشت نهال باید نکات زیر را رعایت نمایید:

• عرض گودال کمتر از 50 سانتیمتر نباشد. عمق نیز باید بین 80 الی 100 سانتیمتر باشد.
• بعد از حفر گودال خاک سطح را در کف آن بریزید، زیرا خاک کف باید نرم باشد تا ریشه به راحتی رشد کند و قوی شود.
• قبل از خرید و کاشت مطمئن شوید که آفت، حشره و... با ریشه همراه نیست. آن را با مواد مجاز ضدعفونی کنید و اجازه دهید خشک شود. سپس ریشه های خشک شده را جدا کنید و آن را درون گودال قرار دهید.
• سطح خاک را فشار دهید تا سفت شود، نهال باید در جای خود ثابت بماند.
• در نهایت آن را سربرداری کنید.

بهترین فصل برای خرید و کاشت نهال انواع انجیر، اواخر پاییز تا اوایل زمستان است، زیرا ریشه به خواب زمستانی نیاز دارد.

هرس درخت انجیر

یکی از کارهای مهمی که برای تمام گیاهان از جمله انواع انجیر باید انجام شود «هرس کردن» است. هرس درختان باید در زمان و فصل مناسب انجام شود. هرس کردن به معنای حذف شاخ و برگ های اضافی درخت است. هدف نیز افزایش رشد گیاه، رساندن نور بیشتر به گیاه، افزایش بازدهی و محصول بیشتر است. بهترین زمان برای هرس درخت، فصل زمستان است، زیرا درخت در خواب زمستانی می باشد. بعد از قطع کردن شاخ و برگ های اضافی، شیره به میزان بسیار کمی از درخت خارج می شود.

زمانی که درخت انجیر (انواع انجیر) اولین زمستان را تجربه کرد باید هرس شود. حدود نیمی از شاخه های آن قطع کنید. هدف نیز قوی ماندن ریشه هاست. در سال دوم و زمستان دوم نیز هرس انجام می شود، این بار باید شاخه های اصلی و بارور را نگه دارید. برای سومین خواب زمستانی درخت، تنها سر شاخه های فرعی را باید هرس کرد. زیرا سر شاخه‌های اصلی باید مجال رشد و تنومند شدن را داشته باشند. شاخه هایی را قطع کنید که در جهت مخالف رشد کرده باشند و با شاخه های دیگر سرشاخ شده‌ اند. شاخه های ثانویه ای که بر روی شاخه های اصلی هستند نیز باید هرس شوند (یک سوم آن ها).

هدف از تمام مراحل ذکر شده، جمع و جور شدن درخت، رشد بهتر ریشه و رویش ایده آل در فصل بهار است. در تمام فصول شاخه هایی که شکسته یا دچار آفت شده اند را حتما هرس کنید. در فصل تابستان و بهار، شاخه هایی که گلدهی و محصول ندارند را نیز هرس نمایید.

پیوند درخت انجیر

برای پیوند زدن تمام درختان میوه از جمله انواع انجیر، باید زمان مناسب برای انجام دادن آن، در نظر گرفت. گفتیم که هرس کردن که معمولاً در خواب زمستانی انجام می شود. پیوند زدن نیز در فصول بهار، تابستان و پاییز که درختان زنده هستند انجام می شود. اگر پیوند انواع انجیر را در فصل بهار انجام می دهید بهترین زمان است، زیرا درخت پایه از خواب بیدار شده است.

همچنین شیره درخت کم تر است، زیرا شیره از پیوند خوردن درخت جلوگیری می کند. اواخر تابستان و اوایل پاییز که جریان شیره کند شده است نیز مناسب می باشد. توجه کنید که هوا نباید سرد شده باشد. همچنین در گرمای تابستان احتمال جوش نخوردن پیوند زیاد است. پیوند باید بر روی شاخه هایی انجام شود که پوست آن به راحتی جدا می شود. ساقه پیوند شده نیز باید همین ویژگی را داشته باشد.

حتماً یک گره در گزینه پایه ثانویه وجود داشته باشد تا بعد از برش بتوانید آن را بر پایه اصلی کاملاً جفت کنید. سپس قسمت پیوند شده را با لوازم مورد نیاز ثابت نمایید. باید از درخت پیوندی در برابر سرما و گرما، با کمک پوشش محافظت شود. بعد از جوانه زدن پیوند، قسمت بالای آن باید قطع شود. جوانه ها و پاجوش هایی که زیر آن هستند نیز باید هرس شوند.

روش های خشک کردن انجیر

روش های مختلفی برای خشک کردن انواع انجیر وجود دارد. البته برخی گونه های انجیر قابل خشک کردن نیستند. برای خشک کردن انجیر باید برخی نکات را مورد توجه قرار دهید تا از سیاه و خراب شدن میوه ها پیشگیری کنید:

• خشک کردن به روش صنعتی: انواع انجیر برای خشک کردن با حجم های بالا، توسط کارخانه و دستگاه های مختلف انجام می شود.
• خشک کردن با نخ: انجیرها را از نخ عبور می دهند، مانند دانه تسبیح کنار یکدیگر قرار می گیرند. سپس آن را در برابر نور خورشید آویزان می کنند تا خشک شود.
• خشک کردن درون فر: می توانید انجیرها را درون سینی فر بچینید و با حرارت فر آن ها را خشک کنید (110 تا 130 درجه فارنهایت). در زمان حرارت دادن، آن ها را بررسی کنید.
• خشک کردن با استفاده از دستگاه مخصوص خشک کردن میوه: این دستگاه رطوبت را می‎گیرد. معمولاً 24 ساعت باید درون دستگاه باشد. میزان حرارت برای انواع میوه، متفاوت است.
• خشک کردن با نور خورشید: میوه ها را در معرض مستقیم نور خورشید پهن می کنند. به گونه ای که از انجیرها روی یکدیگر قرار نمی گیرند. حداقل سه روز طول می کشد تا خشک می شوند.

چگونه انجیر را خشک کنیم؟

چگونه انجیر را خشک کنیم؟ جواب این سوال بستگی به مقدار انجیری دارد که می خواهید خشک کنید. برخی از روش‎های ذکر شده برای خشک کردن انواع انجیر به عنوان روش های خانگی شناخته می‎شوند: مانند استفاده از فر یا نخ کردن. معمولا سفارشات در حجم های زیاد (مانند چند صد کیلو تا چند تن) به کارخانه های مخصوص داده می شود. اگر محیط باز و زمین وسیعی در اختیار داشته باشید می‌توانید آن ها را پهن کنید تا با نور خورشید خشک شوند.

در این روش باید نکات بهداشتی (ضروری) را رعایت کنید. اگر می‎خواهید رنگ میوه ها سیاه نشود بهتر است با دستگاه ویژه خشک کردن میوه، این کار را انجام دهید. آهن و پتاسیم موجود در انجیر زمانی که در معرض اکسیژن هوا قرار می‌گیرند باعث سیاه شدن میوه می شوند.  

انواع درخت انجیر

درخت انجیر، یکی از درختان میوه‌ای محبوب و پرطرفدار است که در بسیاری از مناطق جهان به عنوان درخت سرده محسوب می‌شود. این درخت از خانواده‌ی انجیریان است و از نظر علمی با نام Ficus carica شناخته می‌شود. در ادامه با برخی از انواع درخت انجیر آشنا خواهیم شد:

1. درخت انجیر فیکوس کاریکا :

این نوع درخت انجیر، درخت بومی ایران است و در بسیاری از مناطق ایران کشت می‌شود. برگ‌های آن بزرگ و پهن هستند و میوه‌ی آن دارای رنگ بنفش تا زرد مایل به سفید است.

2. درخت انجیر ساحلی:

این نوع درخت انجیر، درختی بزرگ با برگ‌های بلند و سبز روشن است که در اماکن ساحلی و دریاچه‌ها کشت می‌شود. میوه این درخت کوچک و قرمز تیره است و طعمی شیرین و خوشمزه دارد.

3. درخت انجیر دوباره‌رویی :

این نوع درخت انجیر، درخت بزرگی با برگ‌های سبز تیره است که در مناطق گرمسیری و خشکسال کشت می‌شود. میوه این درخت بزرگ و قهوه‌ای رنگ است که طعمی شیرین و ملس دارد.

4. درخت انجیر پوست‌بلنده :

این نوع درخت انجیر، درختی با برگ‌های بلند و پوست‌بلند است که در مناطق گرم و مرطوب کشت می‌شود. میوه این درخت بزرگ و قهوه‌ای رنگ است که طعمی شیرین و خوشمزه دارد.

5. درخت انجیر چینی :

این نوع درخت انجیر، درخت کوچکی با برگ‌های سبز روشن است که در مناطق گرمسیری و مرطوب کشت می‌شود. میوه این درخت کوچک و قرمز تیره است که طعمی شیرین و خوشمزه دارد.

درخت انجیر به دلیل خواص غذایی و دارویی خود، از جمله درختان مهم در کشاورزی محسوب می‌شود. این درخت در بسیاری از مناطق جهان کشت می‌شود و میوه‌ی آن به‌عنوان یک محصول مهم در صنعت غذایی به کار می‌رود.

انواع درخت انجیر در ایران

درخت انجیر، یکی از درختان محبوب و پرمصرف در ایران است. این درخت در بسیاری از مناطق کشور مانند آذربایجان شرقی، خوزستان، کرمانشاه، فارس، اصفهان، قم و زنجان کشت می‌شود. در ادامه با برخی از انواع درخت انجیر در ایران آشنا خواهیم شد:

1. درخت انجیر استهبان:

این نوع درخت انجیر، درختی محبوب و پرمصرف در شهرستان استهبان است که در استان فارس قرار دارد. میوه این درخت دارای طعمی شیرین و خوشمزه و خواص غذایی بسیاری مانند پتاسیم، فیبر، ویتامین C و آنتی‌اکسیدان است.

2. درخت انجیر صادراتی:

این نوع درخت انجیر، درختی محبوب و پرکاربرد در بسیاری از مناطق ایران است که بیشتر در مناطق شمالی و غربی ایران کشت می‌شود. میوه این درخت کوچک و براق است و دارای طعمی شیرین و خوشمزه است.

3. درخت انجیر خشک:

این نوع درخت انجیر، درختی است که برای تولید انجیر خشک کشت می‌شود. این درخت در بسیاری از مناطق ایران کشت می‌شود و انجیر خشک حاصل از آن به‌عنوان یک محصول مهم در صنایع غذایی به کار می‌رود.

4. درخت انجیر شاهانی:

این نوع درخت انجیر، درختی محبوب و پرطرفدار در استان خوزستان است که در مناطق گرمسیری و خشکسال کشت می‌شود. میوه این درخت دارای طعمی شیرین و خوشمزه و خواص غذایی بسیاری مانند پتاسیم، فیبر، ویتامین C و آنتی‌اکسیدان است.

5. درخت انجیر بلوچستانی:

این نوع درخت انجیر، درختی نادر و کمیاب در استان سیستان و بلوچستان است که در مناطق گرم و خشکسال کشت می‌شود. میوه این درخت دارای طعمی شیرین و خوشمزه و خواص غذایی بسیاری مانند پتاسیم، فیبر، ویتامین C و آنتی‌اکسیدان است.

6. درخت انجیر بیدختی:

این نوع درخت انجیر، درختی محبوب و پرکاربرد در استان فارس است که در مناطق گرم و خشکسال کشت می‌شود. میوه این درخت دارای طعمی شیرین و خوشمزه و خواص غذایی بسیاری مانند پتاسیم، فیبر، ویتامین C و آنتی‌اکسیدان است.

درخت انجیر به دلیل خواص غذایی و دارویی خود، از جمله درختان مهم در کشاورزی محسوب می‌شود. این درخت در بسیاری از مناطق جهان کشت می‌شود و میوه‌ی آن به‌عنوان یک محصول مهم در صنعت غذایی به کار می‌رود. درخت انجیر همچنین به دلیل زیبایی و سایه‌بانی که به محیط اطراف خود می‌بخشد، در باغ‌ها و فضای سبز نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.